
HISTORIA PARAFII
PROBOSZCZOWIE:
Ks. Władysław Para (rektor od 1958 - 1970) od 1970 do 1977
Ks. Antoni Byrdy od 1977 do 1983
Ks. Stanisław Jania od 1983 do 2012
Ks. Jerzy Matura od 2012 - 2025
Ks. Krzysztof Rębisz od 2025
Najstarsza wzmianka źródłowa pozwalająca na ustalenie przynależności parafialnej Wieprza pochodzi z 2 połowy XV w. W Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis Jan Długosz wspomina, że w latach
70. XV w. najbliższy kościół znajdujący się w Cięcinie był kościołem filialnym parafii żywieckiej, do której przynależały również Wieprz Mały i Wieprz Wielki. Między 1480 a 1529 r. w nieznanych okolicznościach nastąpiła reorganizacja granic parafii istniejących na Żywiecczyźnie i kościół cięciński stał się kościołem filialnym parafii radziechowskiej. W 1529 r. meszne z Cięciny było już płacone plebanowi
z Radziechów, co oznacza, że te wsie zostały przyłączone do parafii radziechowskiej. Z akt wizytacji biskupich z 1590 i 1610 r. wynika już niezbicie, że Wieprze należały do tej fary, choć w 1608 r. wieś Wieprz Wielki została przez Mikołaja Komorowskiego zniesiona i na jej miejscu powstał folwark (nową zarębną wieś dla dawnych chłopów wielkowieprzskich lokowano prawdopodobnie jako Bystrą, co zdaje się sugerować inwentarz dóbr żywieckich z 1667 r.). W 1709 r. Adam Pawlus z Wieprza wystawił nawet
na swój koszt kamienną Bożą Mękę przy kościele w Radziechowach, którą na jego zamówienie wykonał Wojciech Habdasz z Zarzecza. Niestety nie zachowała się ona do naszych czasów.
Gdy w 1789 r. z fary radziechowskiej wyodrębniono, a właściwie reerygowano parafię cięcińską,
ta objęła wsie Cięcina, Wieprz, Bystra, Brzuśne (Brzuśnik) i Juszczyna, a głównym kryterium ustalenia
jej granic był utrudniony przez rzekę Sołę dostęp do kościoła parafialnego w Radziechowach i potrzeba,
by ksiądz zamieszkał na stałe przy kaplicy filialnej. Granicą pomiędzy parafiami cięcińską
i radziechowską stała się rzeka Soła (stąd folwark wieprzski – ziemie dawnej wsi Wieprz Wielki - pozostał w granicach parafii radziechowskiej).
Już jednak w latach 1854-1863 wsie Wieprz, Bystra i Brzuśnik solidarnie starały się o przeniesienie kościoła parafialnego z Cięciny do Brzuśnika lub wyodrębnienie tych miejscowości z parafii cięcińskiej
i utworzenie z nich nowej odrębnej parafii, motywując to zbytnim oddaleniem kościoła oraz niszczeniem go przez wylewy Soły (Cięcinki?). Nowy kościół zamierzano wybudować przy granicy wsi Brzuśnik i Wieprz, skąd było też blisko do Bystrej. Ostatecznie do wyodrębnienia nowej parafii jednak wtedy nie doszło, ale już kilka lat później w nowo wybudowanych kaplicach w Wieprzu i Brzuśniku,
a później również w Bystrej, zaczęto w porze letniej odprawiać msze dla najrzadziej chodzących
do kościoła osób starszych i dzieci, co zalecił Konsystorz. Sprawa ciągnęła się jednak nadal.
W dniu 25 listopada 1868 r. gminy Wieprz, Bystra, Brzuśnik i Juszczyna przez swoich plenipotentów: Ludwika Kupczaka, Tomasza Kaletę, Jędrzeja Chowańca, Jakuba Nowaka, Józefa Pawlusa, Józefa Nogę, Józefa Chowańca i Majchra Polaka wystąpiły do Konsystorza z podaniem o przeniesienie kościoła parafialnego z Cięciny do Brzuśnika i informowały, że zgromadzony w Brzuśniku przez gminy na
ten cel materiał Dyrekcja Dóbr Arcyksiążęcych w Żywcu obróciła na różne potrzeby dworskie.
W związku z tym Konsystorz pismem z 25 lutego 1872 r. prosił kolatora reprezentowanego przez Dyrekcję o wyjaśnienia, na ile informacje podane przez gminy są prawdziwe, i zapytywał, czy istnieje możliwość budowy nowego kościoła w miejscu wskazanym przez gminy lub przynajmniej dla nich dogodniejszym w Cięcinie. Jak się wydaje zdanie Dyrekcji było w tej kwestii negatywne, ale sprawa nadal pozostała otwarta. Kolejny raz odżyła na początku lat 20. XX w., gdy mieszkańcy Wieprza, Brzuśnika, i Bystrej odmówili złożenia składki na rozbudowę kościoła w Cięcinie i znów zażądali przeniesienia go
lub utworzenia odrębnej parafii.
Dzieje kościoła i parafii od 1948 r.
Po II wojnie światowej, w 1948 r., powstał w Wieprzu Komitet Budowy Kościoła. W jego skład weszli: Karol Biegun, Karolina Sanetra, Helena Czech (po mężu Szynalik), Władysław Kania, Jan Krzus, Marcin Matlak i Józef Urbaś. Komitet ten zyskał poparcie ówczesnego proboszcza cięcińskiego ks. Jana Bryndzy oraz porozumiał się z przedstawicielami wsi Brzuśnik i Bystra, i zgodzono się na wspólne przedsięwzięcie - budowę nowego kościoła oraz staranie się o ustanowienie odrębnej parafii. Zlecono również wykonanie niezbędnych planów architektonicznych i konstrukcyjnych, czego podjęli się inż. Józef Nowobilski oraz mgr inż. Leon Biegun.
W dniu 10 marca 1950 r. uzyskano pozwolenie na budowę kościoła, a krótko potem rozpoczęto prace budowlane, prowadzone tzw. systemem gospodarczym, tj. rękoma parafian bez angażowania firm budowlanych. Dzięki ofiarności mieszkańców roboty budowlane posuwały się szybko i gdy 15 lipca 1956 r. ks. biskup Franciszek Jop w obecności licznie zgromadzonych wiernych i księży (m.in. dziekana
i proboszcza radziechowskiego ks. Władysława Kaczmarczyka, proboszcza ciecińskiego ks. Jana Bryndzy i proboszcza juszczyńskiego ks. Stanisława Ficka) dokonał poświecenia kamienia węgielnego, stały już mury prezbiterium.
W 1957 r. zaczęto przy budującym się kościele odprawiać msze. Z dniem 1 września 1958 r. Kuria Metropolii Krakowskiej utworzyła przy budującym się kościele rektorat. Do Wieprza przybył na stałe
ks. rektor Władysław Para, dotychczas wikariusz w parafii cięcińskiej, wyznaczony do pełnienia funkcji duszpasterza przyszłej parafii i organizatora budowy jej świątyni. Cztery lata później przydzielono mu do pomocy wikariusza – ks. Józefa Wielgosza.
W październiku 1960 r. budowa kościoła została wstrzymana przez władze, a zakaz utrzymał swą moc przez kolejne siedem lat. Okres ten nie był jednak stracony, gdyż w tym czasie wykonano kosztowne prace budowlane i wykończeniowe wewnątrz kościoła. W 1963 r. założono również w pobliżu budującego się kościoła cmentarz komunalny. W 1963 r. dwie artystki z Warszawy, Maria Antonina Kozłowska (1903-1994) i Zofia Szczerba (1920-2001), rozpoczęły także trwające do 1966 r. prace nad pokrywającymi wnętrze polichromiami sgraffito. Zaawansowanie wszystkich tych prac pozwoliło
z kolei, by 23 sierpnia 1963 r. ks. arcybiskup metropolita krakowski kard. Karol Wojtyła podczas bierzmowania w parafii cięcińskiej przybył do Wieprza i tu udzielił osobiście sakramentu młodzieży
i dorosłym. Rok później, 23 sierpnia 1964 r. ks. kardynał Karol Wojtyła dokonał konsekracji wielkiego ołtarza i poświęcenia tabernakulum we wciąż jeszcze budowanym kościele. Trzy lata później,
27 sierpnia 1967 r., kościół w Wieprzu jeszcze raz gościł ks. kardynała Karola Wojtyłę, który dokonał konsekracji czterech dzwonów przeznaczonych do zawieszenia na niewybudowanej jeszcze wieży. Dzwony te posiadają imiona: „Św. Józef”, „Zwiastowanie Najświętszej Marii Panny”, „Wniebowzięcie”
i „Niepokalane Poczęcie”. Na dzwonach znajdują się w odlewie ich imiona oraz napis: „Ufundowali mnie wierni z Wieprza, Bystrej i Brzuśnika”.
W dniu 22 października 1970 r. ks. arcybiskup Karol Wojtyła wydał dekret erygujący parafię w Wieprzu, w którym czytamy:
Mając na uwadze duchowe dobro wiernych zamieszkałych w miejscowościach Wieprz, Bystra
i Brzuśnik, wchodzących w skład terytorialny parafii w Cięcinie, wyłączamy z dniem 1 listopada
br. Wymienione miejscowości w ich granicach administracyjnych z terytorium parafii w Cięcinie
i z tymże dniem erygujemy, na ich terytorium nową parafię, jako parafię usuwalną, oraz nadajemy
jej kościelną osobowość prawną. Kościołem parafialnym nowo utworzonej parafii będzie obecny kościół rektoralny w Wieprzu pod wezwaniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny. Powyższy dekret należy odczytać z ambon kościołów parafialnych w Cięcinie i w Wieprzu
w Uroczystość Wszystkich Świętych, tj. dnia 1 listopada br. Proboszczem nowo utworzonej parafii został dotychczasowy rektor - ks. kanonik Władysław Para.
W tym też czasie uroczystego poświecenia organów dokonał ks. Stanisław Walencik – kanonik kapituły katedralnej w Krakowie i proboszcz parafii na Wawelu. W 1973 r. rozpoczęto także budowę plebanii. Ksiądz kanonik Władysław Para – tytan pracy, twórca parafii, jej pierwszy pasterz, zachorował w 1977 r. W tym też roku obowiązki proboszcza przejął po nim ks. Antoni Byrdy, który swą posługę sprawował do śmierci w 1983 r. Za jego duszpasterstwa podjęto prace związane
z zakończeniem budowy wieży i plebanii, a w dniach 21-28 października 1979 r. oo. jezuici przeprowadzili pierwsze w historii nowej parafii misje. Po ks. Byrdym parafię objął jako proboszcz
ks. kanonik Stanisław Jania. Zajął się on energicznie licznymi inwestycjami związanymi
z wykańczaniem kościoła i zagospodarowaniem jego otoczenia.
Z najważniejszych prac wykonanych w okresie jego pracy duszpasterskiej należy wymienić:
• dokończenie instalacji ogrzewania kościoła przez wprowadzenie nadmuchu ogrzanego powietrza przy pomocy energii elektrycznej,
• oprawa tabernakulum za głównym ołtarzem w prezbiterium (lata 1984-1986),
• wykonanie odwodnienia i utwardzenia terenu wokół kościoła oraz wykonanie ogrodzenia terenu kościoła w stylu dostosowanym do elewacji kamiennej kościoła (lata 1987-1990),
• wykonanie granitowych schodów przed wejściami do kościoła,
• odnowienie wnętrza kościoła, tj.: oczyszczenie cennych polichromii sgraffito, zainstalowanie nowych świeczników, założenie podwójnych okien, zainstalowanie nowego nagłośnienia kościoła,
• remont organów,
• wprawienie w okna nawy witraży, fundowanych przez organizacje i niektóre grupy społeczne parafii.
• modernizacja budynku plebanii.
• wykupienie terenu i zbudowanie dwóch parkingów dla samochodów osobowych (lata 2001- 2002),
• wykonanie oświetlenia terenu kościoła z podświetleniem wieży.
• pokrycie dachu blachą miedzianą (2003 r.).
W dniach 9-17 listopada 1985 r. oo. jezuici przeprowadzili drugie misje w historii parafii, a w dniach
od 25 listopada do 3 grudnia 1995 r. oo. kapucyni przeprowadzili misje po raz trzeci. Celem trzecich misji było przygotowanie wspólnoty do szczególnie doniosłej i ważnej dla niej uroczystości – konsekracji ukończonej wreszcie świątyni.
W dniu 8 grudnia 1995 r. konsekracji kościoła dokonał ks. biskup Tadeusz Rakoczy, ordynariusz Diecezji Bielsko-Żywieckiej. Wydarzenie to uwieńczyło trwający 45 lat proces budowy świątyni – serca powstałej ponad 25 lat temu wspólnoty parafialnej.
W dniach 11-17 sierpnia 1998 r. parafia przeżyła jeszcze jedną istotną dla jej mieszkańców uroczystość – rekolekcje połączone z wizytą biskupa i nawiedzeniem kopii obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej.
W dniu 30 marca 2001 r., po nabożeństwie Drogi Krzyżowej, podczas Mszy Świętej w kościele
ks. proboszcz Stanisław Jania poświęcił 14 kapliczek-płaskorzeźb przedstawiających stacje Drogi Krzyżowej. Wykonali je Ryszard Stroński i Marek Płoskonka. Stacje zostały następnie umieszczone
na drzewach wzdłuż drogi prowadzącej od kościoła w Wieprzu poprzez Brzuśnik do należącej już
do parafii cięcińskiej kaplicy na Przegibie-Butorzące. Uczyniono to staraniem byłych członków Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży z okazji jubileuszowej, bo dziesiątej, corocznej parafialnej Drogi Krzyżowej na Przegib, która miała miejsce już 1 kwietnia 2001 r.
W dniu 27 września 2003 r. dopiero co wyremontowana staraniem parafian kaplica na granicy placów Pustek i Krzusów została poświęcona przez ks. biskupa Janusza Zimniaka i nadano
jej wezwanie Matki Boskiej Częstochowskiej. W uroczystości wzięli udział wszyscy księża parafii
na czele z ks. proboszczem Stanisławem Janią, ks. dziekan proboszcz radziechowski Stanisław Gawlik, Koło Gospodyń Wiejskich i Ochotnicza Straż Pożarna z Wieprza, przedstawiciele miejscowych górników, zespół „Grojcowian” oraz liczni mieszkańcy wsi.
W dniach od 25 listopada do 4 grudnia 2005 r. oo. salwatorianie przeprowadzili po raz czwarty
w historii parafii misje święte.
W 2011 r. pozyskano dla parafii relikwie św. s. Faustyny, które z sanktuarium w Krakowie Łagiewnikach przywieźli w dniu 29 kwietnia ks. proboszcz i Andrzej Biegun. Wprowadzono je uroczyście do kościoła
1 maja podczas mszy św. o godz. 15:00. W tym roku powstał również ołtarz z tryptykiem – trzema obrazami namalowanymi w Łagiewnikach – w części środkowej Miłosierdzie Boże, po bokach z lewej św. s. Faustyna, po prawej św. Jan Paweł II. Poszerzenia lewego ołtarza bocznego pod tryptyk dokonał Piotr Duraj.
W 2011 r. rozpoczęto również budowę kaplicy cmentarnej z chłodnią. W 2012 r. ks. proboszcz Stanisław Jania przeszedł na emeryturę. Zmarł 9 lutego 2014 r. i został pochowany na wieprzskim cmentarzu. Jego następcą - od 25 sierpnia administratorem parafii, a od 20 października 2013 r. proboszczem - został ks. Jerzy Matura, pełniący wcześniej w parafii posługę wikariusza. Od początku swej posługi proboszczowskiej podjął się on wielu prac przy kościele, plebanii i ich otoczeniu, w których
go wspomagało pracą, finansowo i modlitwą liczne grono parafian, darczyńców i dobrodziejów. Ponieważ w tym miejscu nie sposób wszystkich wymienić, zaznaczyć należy, że pełne ich listy wraz
z podziękowaniami były publikowane na bieżąco co tydzień w parafialnej gazetce „Quo Vadis”.
Spośród podjętych zaś przedsięwzięć należy przede wszystkim wymienić:
• Wykonanie bram i ogrodzenia wokół plebanii (wrzesień 2013 r.).
• Remont budynku gospodarczego (październik 2013 r.).
• Wykonanie szaf do zakrystii (2013 r.).
• Ocieplenie plebani (2012).
• Usunięcie 18 pni i korzeni po ściętych drzewach z placu przy kościele na parkingu, ponieważ wypuszczały one odrosty, co nie tylko negatywnie wpływało na estetykę otoczenia kościoła, ale również przeszkadzało w parkowaniu samochodów.
• Uzupełnienie kostki brukowej w miejscach po usuniętych korzeniach, dzięki czemu zyskano nowe miejsca do parkowania.
• Ocieplenie watą sufitu kościoła, zamknięcie kasetonów i ocieplenie ich styropianem i wełną mineralną.
• Zamontowanie w suficie kościoła odpowiedniej wentylacji, która wyciąga zużyte powietrze.
• Wykonanie wykopu między kościołem a plebanią i umieszczenie w nim rur ogrzewniczych.
• Zakup i montaż nowego pieca centralnego ogrzewania na 170 kW.
• Zamontowanie w kościele nowych 10 grzejników.
• Zakup i montaż nowej nagrzewnicy na 120 kW.
• Wmontowanie systemu automatycznego włączania i wyłączania nagrzewnicy i wentylacji kościoła.
• Zamontowanie filtrów powietrza w kanałach wylotowych w filarach kościoła, a także nagrzewnicy, dzięki czemu został wyeliminowany pył w kościele.
• Po odpadnięciu sporego fragmentu tynku z sufitu kościoła zbito osłabiony tynk i cały sufit
pokryto płytami technicznymi, zapewniając bezpieczeństwo wiernych podczas nabożeństw.
• Zamontowanie do drzwi kościoła automatycznych zamykaczy.
• Renowacja schodów przed zakrystią.
• Uzupełnienie nieszczelności w witrażach i wymiana uszkodzonych szyb w oknach kościoła (wrzesień 2014).
• Uzupełnienie fug w zewnętrznej elewacji kościoła.
• Uzupełnienie kamieniem (piaskowcem) dotychczas murowanych cegłą zewnętrznych części elewacji kościoła.
• Piaskowanie zewnętrznych ścian kościoła (2014).
• Przyklejenie daszków w ogrodzeniu kościoła.
• Założenie monitoring kościoła i plebanii.
• Wymalowanie głównego (od zachodniej strony pod wieżą) wejścia do kościoła.
• Uzupełnienie krawężników i naprawienie kratek, przycięcie zieleni i uporządkowanie parkingów przy kościele.
• Wyrównanie ziemi wokół kościoła i przygotowanie projektu ogrodu.
• Ocieplenie plebanii styropianem, na który położono tynki (2015 r.).
• Wymiana 4 okien, remont i ocieplenie dachu, dodanie nowych krokwi, położenie nowej blachy
i założenie nowych rynien na plebanii (maj 2015 r.).
• Zamontowanie śniegołapów na dachu kościoła.
• Budowa drewnianej wiaty przy plebanii.
• Wpisanie kościoła do Rejestru Zabytków Dziedzictwa Narodowego (2014).
• Odnowienie grobu proboszczów na cmentarzu (lato 2014 r.).
• Przerobienie ogrzewania wody na plebanii (wrzesień 2014).
• Zakup i posadzenie 40 róż i magnolii wokół krzyża misyjnego na placu kościelnym (maj 2015).
• Wykonanie instalacji ciepłej wody w kościele (październik 2015 r.).
• Wykonanie nowych mechanizmów do dzwonów (maj 2016 r.).
• Naprawa i konserwacja organów (sierpień 2016 r., grudzień 2017 r.).
• Wykonanie ogrzewania podłogowego w nawie kościoła (2018 r.).
• Prace kamieniarskie przy kościele (maj 2019 r.).
• Odnowienie ławek (lata 2018-2019).
Dzięki ofiarności i fundacjom niektórych parafian powiększyła się także ilość bielizny kościelnej, szat
i ksiąg liturgicznych oraz paramentów. Uregulowano również stan prawny działek należących
do parafii.
Poza pracami remontowymi oraz inwestycjami mającymi na celu unowocześnienie i doposażenie kościoła i plebanii, kontynuowano budowę kaplicy na cmentarzu. W latach 2011- 2013 wybudowano kaplicę w stanie surowym. W czerwcu 2015 r. wykonano instalację wodną. W sierpniu 2015 r. zakończono tynkowanie kaplicy, a we wrześniu wykonano wylewkę. W listopadzie 2016 r. plac wokół kaplicy wyłożono kostką. Latem 2016 r. położono płytki w kaplicy. W 2017 r. wykonano wystrój
jej wnętrza, przygotowując obiekt do sprawowania nabożeństw. Projekty wystroju wnętrza kaplicy,
w tym krzyża, ołtarza, ambony i katafalku, przygotowała Ewa Czarnota i zostały one zatwierdzone przez Wydział Sztuki Sakralnej przy Kurii Diecezjalnej w Bielsku-Białej. Na ich podstawie wykonano krzyż, ołtarz i ambonę oraz elementy kute. Krzyż na kaplicę wykonano w czerwcu 2016) a balustrady
na schodach kaplicy w sierpniu 2017 r.
W dniu 12 marca 2012 r. został założony parafialny zespół muzyczny „Vocatio”. Pomysłodawcą powstania formacji był ks. Matura, a opiekę sprawuje ks. Jan Gałysa. Zespół wniósł nieco świeżości
do mających miejsce w kościele nabożeństw oraz pokazał możliwości parafialnej młodzieży. W 2015 r. zespół koncertował w Biesku-Białej Komorowicach oraz zagrał w studiu diecezjalnego radia „Anioł Beskidów”. Wprowadzano również nowe w parafii formy kultu, które już stały się miejscowymi tradycjami. W dniu 11 listopada 2013 r. z inicjatywy Akcji Katolickiej zapoczątkowano msze za Ojczyznę, odprawiane z okazji Narodowego Święta Niepodległości. Obok kontynuowanej już od 2001 r. Drogi Krzyżowej do cięcińskiej kaplicy na Przegibie-Butorzące, w 2016 r. zainicjowano również Góralską Drogę Krzyżową, która co roku podąża z kościoła najpierw ul. Kościelną, potem ul. Zagórczańską, aby
ul. Żywiecką powrócić do świątyni. W dniu 6 stycznia 2018 r. zorganizowano też pierwszy Orszak Trzech Króli, który wyruszył od szkół w Wieprzu, Bystrej i Brzuśniku do kościoła na uroczystą sumę. W lutym 2018 r. utworzono Różaniec Rodziców za Dzieci pw. św. Antoniego z Padwy. W dniu 28 listopada 2018 r. odbył się również pierwszy Korowód Świętych.
Kościół stał się także miejscem koncertów. Co roku kolęduje w nim w okresie bożonarodzeniowym zespół „Mali Grojcowianie”. Jego śpiew uświetniała też jednokrotnie inne ważne uroczystości, m.in.
w dniu 10 kwietnia 2016 r. 1050 rocznicę chrztu Polski i upamiętnienie św. Jana Pawła II. W dniu
5 października 2014 r. koncert organowy zagrał znany i ceniony muzyk Bartosz Patryk Rzyman. W dniu 17 stycznia 2015 r. w kościele koncertował parafialny zespół „Vocatio”. W dniu 27 grudnia 2015 r. kolędowali znani artyści Marta Pagacz-Janik (sopran) i Łukasz Wielgosz (organy). W dniu 8 stycznia 2017 r. koncertował zespół „Credo” z sąsiedniej Juszczyny. W dniu 3 grudnia 2017 r. odbył się koncert „Muzyka serca i rozumu” w wykonaniu Józefa Brody, Urszuli Mizi i Janusza Kohuta. W dniu 7 stycznia 2018 r. kolędował zaś zespół „Chwila”. W dniu 21 stycznia 2018 r. koncertował żywiecki chór „Akord”.
W dniu 11 marca 2018 r. oratorium „Adoramus Te” wykonał Chór Bielskiego Centrum Kultury
pod dyrekcją Beaty Borowskiej. W dniu 8 lipca 2018 r. koncert „Muzyczne korzenie” zagrał zespół
w składzie: Józef Broda, Janusz Kohut, Urszula Mizia i Waldemar Szczypior. W dniu 30 grudnia 2018 r. odbył się kolejny koncert zespołu „Chwila”, natomiast w dniu 13 stycznia 2019 r. w kościele koncertował Zespół Pieśni i Tańca „ Andrychów”.
W ostatnim pięcioleciu zorganizowano również wiele pielgrzymek, w których uczestniczyły różne środowiska parafialne i młodzież. Pielgrzymowano m.in. do sanktuariów: w Czernej (31 maja 2014 r.),
w Nowym Sączu (18 sierpnia 2015 r.), w Zabawie koło Tarnowa (12 lipca 2016 r.),
w Bielsku-Białej Hałcnowie (wielokrotnie), w Rychwałdzie (wielokrotnie), w Krakowie Łagiewnikach (wielokrotnie), w Kalwarii Zebrzydowskiej (17 września 2016 r.), we Włoszech (9-18 wrzęśnia 2016 r.),
na Jasnej Górze w Częstochowie (13 października 2016 r.), na Krzeptówkach w Zakopanem
(30 maja 2017 r.), w Krzeszowie na Dolnym Śląsku (16-17 września 2017 r.),
w Ziemi Świętej (14-24 lutego 2016 r.;
8-15 października 2016 r.; 21-28 marca 2018 r.), w Rostkowie i Przasnyszu na Mazowszu (9-10 lipca 2018 r.). Zorganizowano również wyjazdy na Jarmarki Bożonarodzeniowe w Wiedniu w Austrii
(17 grudnia 2016 r.; 16 grudnia 2017 r.) i w Dreźnie w Niemczech (2018 r.). Ważnym animatorem parafialnego ruchu pielgrzymkowego był ks. wikariusz Ireneusz Kurkowski.
W dniach 21-28 marca 2015 r. oo. franciszkanie z Rychwałdu – o. dr Bogdan Kocańda, kustosz tamtejszego sanktuarium, i o. Sylwester Miecznik - przeprowadzili po raz piąty w historii parafii misje. W ostatnim dniu misji na placu kościelnym postawiono nowy krzyż misyjny.
W dniu 17 listopada 2015 r. naszą parafie nawiedził peregrynujący obraz Jezusa Miłosiernego
oraz towarzyszące mu relikwie św. s. Faustyny Kowalskiej i św. Jana Pawła II.
W ramach Światowych Dni Młodzieży, które w 2016 r. odbywały się w Krakowie, w dniu 18 lipca parafię odwiedziła grupa pielgrzymów z diecezji Namur w Belgii, wędrująca do Rybnika i Krakowa, a w dniach 19-24 lipca parafia gościła grupę młodzieży z Kolumbii i Peru. Młodzi ludzie nie tylko uczestniczyli
w nabożeństwach, ale również zwiedzili muzeum - były niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny Auschwitz-Birkenau, podziwiali górskie krajobrazy na Pętli Beskidzkiej oraz uczestniczyli w festynie
w Wieprzu.
Ważnym wydarzeniem był również zorganizowany w naszej parafii 5 listopada 2016 r. zjazd kapłanów
z rocznika ks. wikariusza Jana Gałysy, którzy przyjęli święcenia prezbiteriatu w dniu 4 czerwca 2005 r.
W 2016 r. odbyła się peregrynacja obrazów Jezusa Miłosiernego wśród rodzin należących parafii.
W latach 2016-2018 w marcu zostały z inicjatywy ks. Ireneusza Kurkowskiego zorganizowane Dekanalne Kursy Lektorskie, których uczestnicy po zakończeniu kursu otrzymywali ministrancki stopień lektora.
W dniach 1-7 maja 2017 r. parafię nawiedził peregrynujący po diecezji bielsko żywieckiej obraz Matki Boskiej Solidarności oraz relikwie bł. ks. Jerzego Popiełuszki. Wydarzenie to miało związek z organizacją przez podbeskidzką „Solidarność” XXXV Ogólnopolskiej Pielgrzymki Ludzi Pracy na Jasna Górę.
Kontynuując tradycje kultu maryjnego w parafii, w dniu 13 czerwca 2017 r. na prośbę parafian i Róż Różańcowych zainicjowano Nabożeństwo Fatimskie, dzień później zaś, przy okazji bierzmowania,
ks. biskup ordynariusz bielsko-żywiecki Roman Pindel poświęcił figurę Matki Boskiej Fatimskiej, przeznaczoną do jeszcze nie w pełni gotowej wówczas kaplicy cmentarnej.
W dniu 1 listopada 2017 r., w święto Wszystkich Świętych, w imieniu biskupa Romana Pindla pobłogosławił ks. dr Marek Studenski, wikariusz generalny diecezji bielsko-żywieckiej. Dla kaplicy ustanowiono tytuł Matki Boskiej Fatimskiej. Po poświęceniu kaplicy przeniesiono do niej z kościoła nabożeństwa fatimskie.
W dniu 1 maja 2019 r. sprowadzono do parafii relikwie bł. ks. Jerzego Popiełuszki. Zostały one wprowadzone uroczyście do kościoła podczas mszy o godz. 12:00. Relikwie przywieźli z Białegostoku
i wnieśli do kościoła członkowie rodziny męczennika – siostra Teresa Boguszewska i brat Józef, który przybył na uroczystość wraz z żoną Alfredą. Aktu instalacji relikwii w świątyni dokonał ks. biskup Roman Pindel. Poświęcił on również ołtarz boczny - „Ołtarz Solidarności” - z portretem bł. ks. Popiełuszki, namalowanym przez Dariusza Słotę.
W dniu 25 maja 2019 r. święcenia diakonatu przyjął kleryk Wyższego Seminarium Duchownego Salwatorianów w Bagnie koło Wrocławia i nasz parafianin Stanisław Biegun. Święceń udzielił mu
w kościele pw. śś. Judy Tadeusza i Antoniego Padewskiego w Obornikach Śląskich biskup ordynariusz witebski (Białoruś) Aleh Butkiewicz.
