top of page

HISTORIA PARAFII

PROBOSZCZOWIE:

Ks. Władysław Para (rektor od 1958 - 1970) od 1970 do 1977

Ks. Antoni Byrdy od 1977 do 1983

Ks. Stanisław Jania od 1983 do 2012

Ks. Jerzy  Matura od 2012

 

Najstarsza wzmianka źródłowa pozwalająca na ustalenie przynależności parafialnej Wieprza pochodzi z 2 połowy XV w. W Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis Jan Długosz wspomina, że w latach

70. XV w. najbliższy kościół znajdujący się w Cięcinie był kościołem filialnym parafii żywieckiej, do której przynależały również Wieprz Mały i Wieprz Wielki. Między 1480 a 1529 r. w nieznanych okolicznościach nastąpiła reorganizacja granic parafii istniejących na Żywiecczyźnie i kościół cięciński stał się kościołem filialnym parafii radziechowskiej. W 1529 r. meszne z Cięciny było już płacone plebanowi

z Radziechów, co oznacza, że te wsie zostały przyłączone do parafii radziechowskiej. Z akt wizytacji biskupich z 1590 i 1610 r. wynika już niezbicie, że Wieprze należały do tej fary, choć w 1608 r. wieś Wieprz Wielki została przez Mikołaja Komorowskiego zniesiona i na jej miejscu powstał folwark (nową zarębną wieś dla dawnych chłopów wielkowieprzskich lokowano prawdopodobnie jako Bystrą, co zdaje się sugerować inwentarz dóbr żywieckich z 1667 r.). W 1709 r. Adam Pawlus z Wieprza wystawił nawet

na swój koszt kamienną Bożą Mękę przy kościele w Radziechowach, którą na jego zamówienie wykonał Wojciech Habdasz z Zarzecza. Niestety nie zachowała się ona do naszych czasów.

Gdy w 1789 r. z fary radziechowskiej wyodrębniono, a właściwie reerygowano parafię cięcińską,

ta objęła wsie Cięcina, Wieprz, Bystra, Brzuśne (Brzuśnik) i Juszczyna, a głównym kryterium ustalenia

jej granic był utrudniony przez rzekę Sołę dostęp do kościoła parafialnego w Radziechowach i potrzeba,

by ksiądz zamieszkał na stałe przy kaplicy filialnej. Granicą pomiędzy parafiami cięcińską

i radziechowską stała się rzeka Soła (stąd folwark wieprzski – ziemie dawnej wsi Wieprz Wielki - pozostał w granicach parafii radziechowskiej).

Już jednak w latach 1854-1863 wsie Wieprz, Bystra i Brzuśnik solidarnie starały się o przeniesienie kościoła parafialnego z Cięciny do Brzuśnika lub wyodrębnienie tych miejscowości z parafii cięcińskiej

i utworzenie z nich nowej odrębnej parafii, motywując to zbytnim oddaleniem kościoła oraz niszczeniem go przez wylewy Soły (Cięcinki?). Nowy kościół zamierzano wybudować przy granicy wsi Brzuśnik i Wieprz, skąd było też blisko do Bystrej. Ostatecznie do wyodrębnienia nowej parafii jednak wtedy nie doszło, ale już kilka lat później w nowo wybudowanych kaplicach w Wieprzu i Brzuśniku,

a później również w Bystrej, zaczęto w porze letniej odprawiać msze dla najrzadziej chodzących

do kościoła osób starszych i dzieci, co zalecił Konsystorz. Sprawa ciągnęła się jednak nadal.

W dniu 25 listopada 1868 r. gminy Wieprz, Bystra, Brzuśnik i Juszczyna przez swoich plenipotentów: Ludwika Kupczaka, Tomasza Kaletę, Jędrzeja Chowańca, Jakuba Nowaka, Józefa Pawlusa, Józefa Nogę, Józefa Chowańca i Majchra Polaka wystąpiły do Konsystorza z podaniem o przeniesienie kościoła parafialnego z Cięciny do Brzuśnika i informowały, że zgromadzony w Brzuśniku przez gminy na
ten cel materiał Dyrekcja Dóbr Arcyksiążęcych w Żywcu obróciła na różne potrzeby dworskie.


W związku z tym Konsystorz pismem z 25 lutego 1872 r. prosił kolatora reprezentowanego przez Dyrekcję o wyjaśnienia, na ile informacje podane przez gminy są prawdziwe, i zapytywał, czy istnieje możliwość budowy nowego kościoła w miejscu wskazanym przez gminy lub przynajmniej dla nich dogodniejszym w Cięcinie. Jak się wydaje zdanie Dyrekcji było w tej kwestii negatywne, ale sprawa nadal pozostała otwarta. Kolejny raz odżyła na początku lat 20. XX w., gdy mieszkańcy Wieprza, Brzuśnika, i Bystrej odmówili złożenia składki na rozbudowę kościoła w Cięcinie i znów zażądali przeniesienia go

lub utworzenia odrębnej parafii.

Dzieje kościoła i parafii od 1948 r.

Po II wojnie światowej, w 1948 r., powstał w Wieprzu Komitet Budowy Kościoła. W jego skład weszli: Karol Biegun, Karolina Sanetra, Helena Czech (po mężu Szynalik), Władysław Kania, Jan Krzus, Marcin Matlak i Józef Urbaś. Komitet ten zyskał poparcie ówczesnego proboszcza cięcińskiego ks. Jana Bryndzy oraz porozumiał się z przedstawicielami wsi Brzuśnik i Bystra, i zgodzono się na wspólne przedsięwzięcie - budowę nowego kościoła oraz staranie się o ustanowienie odrębnej parafii. Zlecono również wykonanie niezbędnych planów architektonicznych i konstrukcyjnych, czego podjęli się inż. Józef Nowobilski oraz mgr inż. Leon Biegun.

W dniu 10 marca 1950 r. uzyskano pozwolenie na budowę kościoła, a krótko potem rozpoczęto prace budowlane, prowadzone tzw. systemem gospodarczym, tj. rękoma parafian bez angażowania firm budowlanych. Dzięki ofiarności mieszkańców roboty budowlane posuwały się szybko i gdy 15 lipca 1956 r. ks. biskup Franciszek Jop w obecności licznie zgromadzonych wiernych i księży (m.in. dziekana

i proboszcza radziechowskiego ks. Władysława Kaczmarczyka, proboszcza ciecińskiego ks. Jana Bryndzy i proboszcza juszczyńskiego ks. Stanisława Ficka) dokonał poświecenia kamienia węgielnego, stały już mury prezbiterium.

W 1957 r. zaczęto przy budującym się kościele odprawiać msze. Z dniem 1 września 1958 r. Kuria Metropolii Krakowskiej utworzyła przy budującym się kościele rektorat. Do Wieprza przybył na stałe

ks. rektor Władysław Para, dotychczas wikariusz w parafii cięcińskiej, wyznaczony do pełnienia funkcji duszpasterza przyszłej parafii i organizatora budowy jej świątyni. Cztery lata później przydzielono mu do pomocy wikariusza – ks. Józefa Wielgosza.

W październiku 1960 r. budowa kościoła została wstrzymana przez władze, a zakaz utrzymał swą moc przez kolejne siedem lat. Okres ten nie był jednak stracony, gdyż w tym czasie wykonano kosztowne prace budowlane i wykończeniowe wewnątrz kościoła. W 1963 r. założono również w pobliżu budującego się kościoła cmentarz komunalny. W 1963 r. dwie artystki z Warszawy, Maria Antonina Kozłowska (1903-1994) i Zofia Szczerba (1920-2001), rozpoczęły także trwające do 1966 r. prace nad pokrywającymi wnętrze polichromiami sgraffito. Zaawansowanie wszystkich tych prac pozwoliło

z kolei, by 23 sierpnia 1963 r. ks. arcybiskup metropolita krakowski kard. Karol Wojtyła podczas bierzmowania w parafii cięcińskiej przybył do Wieprza i tu udzielił osobiście sakramentu młodzieży

i dorosłym. Rok później, 23 sierpnia 1964 r. ks. kardynał Karol Wojtyła dokonał konsekracji wielkiego ołtarza i poświęcenia tabernakulum we wciąż jeszcze budowanym kościele. Trzy lata później,

27 sierpnia 1967 r., kościół w Wieprzu jeszcze raz gościł ks. kardynała Karola Wojtyłę, który dokonał konsekracji czterech dzwonów przeznaczonych do zawieszenia na niewybudowanej jeszcze wieży. Dzwony te posiadają imiona: „Św. Józef”, „Zwiastowanie Najświętszej Marii Panny”, „Wniebowzięcie”

i „Niepokalane Poczęcie”. Na dzwonach znajdują się w odlewie ich imiona oraz napis: „Ufundowali mnie wierni z Wieprza, Bystrej i Brzuśnika”.


W dniu 22 października 1970 r. ks. arcybiskup Karol Wojtyła wydał dekret erygujący parafię w Wieprzu, w którym czytamy:


Mając na uwadze duchowe dobro wiernych zamieszkałych w miejscowościach Wieprz, Bystra

i Brzuśnik, wchodzących w skład terytorialny parafii w Cięcinie, wyłączamy z dniem 1 listopada

br. Wymienione miejscowości w ich granicach administracyjnych z terytorium parafii w Cięcinie

i z tymże dniem erygujemy, na ich terytorium nową parafię, jako parafię usuwalną, oraz nadajemy

jej kościelną osobowość prawną. Kościołem parafialnym nowo utworzonej parafii będzie obecny kościół rektoralny w Wieprzu pod wezwaniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny. Powyższy dekret należy odczytać z ambon kościołów parafialnych w Cięcinie i w Wieprzu

w Uroczystość Wszystkich Świętych, tj. dnia 1 listopada br. Proboszczem nowo utworzonej parafii został dotychczasowy rektor - ks. kanonik Władysław Para.

W tym też czasie uroczystego poświecenia organów dokonał ks. Stanisław Walencik – kanonik kapituły katedralnej w Krakowie i proboszcz parafii na Wawelu. W 1973 r. rozpoczęto także budowę plebanii. Ksiądz kanonik Władysław Para – tytan pracy, twórca parafii, jej pierwszy pasterz, zachorował w 1977 r. W tym też roku obowiązki proboszcza przejął po nim ks. Antoni Byrdy, który swą posługę sprawował do śmierci w 1983 r. Za jego duszpasterstwa podjęto prace związane

z zakończeniem budowy wieży i plebanii, a w dniach 21-28 października 1979 r. oo. jezuici przeprowadzili pierwsze w historii nowej parafii misje. Po ks. Byrdym parafię objął jako proboszcz

ks. kanonik Stanisław Jania. Zajął się on energicznie licznymi inwestycjami związanymi

z wykańczaniem kościoła i zagospodarowaniem jego otoczenia.

Z najważniejszych prac wykonanych w okresie jego pracy duszpasterskiej należy wymienić:


• dokończenie instalacji ogrzewania kościoła przez wprowadzenie nadmuchu ogrzanego powietrza przy pomocy energii elektrycznej,
• oprawa tabernakulum za głównym ołtarzem w prezbiterium (lata 1984-1986),
• wykonanie odwodnienia i utwardzenia terenu wokół kościoła oraz wykonanie ogrodzenia terenu kościoła w stylu dostosowanym do elewacji kamiennej kościoła (lata 1987-1990),
• wykonanie granitowych schodów przed wejściami do kościoła,
• odnowienie wnętrza kościoła, tj.: oczyszczenie cennych polichromii sgraffito, zainstalowanie nowych świeczników, założenie podwójnych okien, zainstalowanie nowego nagłośnienia kościoła,
• remont organów,
• wprawienie w okna nawy witraży, fundowanych przez organizacje i niektóre grupy społeczne parafii.
• modernizacja budynku plebanii.
• wykupienie terenu i zbudowanie dwóch parkingów dla samochodów osobowych (lata 2001- 2002),
• wykonanie oświetlenia terenu kościoła z podświetleniem wieży.
• pokrycie dachu blachą miedzianą (2003 r.).


W dniach 9-17 listopada 1985 r. oo. jezuici przeprowadzili drugie misje w historii parafii, a w dniach

od 25 listopada do 3 grudnia 1995 r. oo. kapucyni przeprowadzili misje po raz trzeci. Celem trzecich misji było przygotowanie wspólnoty do szczególnie doniosłej i ważnej dla niej uroczystości – konsekracji ukończonej wreszcie świątyni.


W dniu 8 grudnia 1995 r. konsekracji kościoła dokonał ks. biskup Tadeusz Rakoczy, ordynariusz Diecezji Bielsko-Żywieckiej. Wydarzenie to uwieńczyło trwający 45 lat proces budowy świątyni – serca powstałej ponad 25 lat temu wspólnoty parafialnej.


W dniach 11-17 sierpnia 1998 r. parafia przeżyła jeszcze jedną istotną dla jej mieszkańców uroczystość – rekolekcje połączone z wizytą biskupa i nawiedzeniem kopii obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej.
W dniu 30 marca 2001 r., po nabożeństwie Drogi Krzyżowej, podczas Mszy Świętej w kościele

ks. proboszcz Stanisław Jania poświęcił 14 kapliczek-płaskorzeźb przedstawiających stacje Drogi Krzyżowej. Wykonali je Ryszard Stroński i Marek Płoskonka. Stacje zostały następnie umieszczone

na drzewach wzdłuż drogi prowadzącej od kościoła w Wieprzu poprzez Brzuśnik do należącej już

do parafii cięcińskiej kaplicy na Przegibie-Butorzące. Uczyniono to staraniem byłych członków Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży z okazji jubileuszowej, bo dziesiątej, corocznej parafialnej Drogi Krzyżowej na Przegib, która miała miejsce już 1 kwietnia 2001 r.


W dniu 27 września 2003 r. dopiero co wyremontowana staraniem parafian kaplica na granicy placów Pustek i Krzusów została poświęcona przez ks. biskupa Janusza Zimniaka i nadano

jej wezwanie Matki Boskiej Częstochowskiej. W uroczystości wzięli udział wszyscy księża parafii

na czele z ks. proboszczem Stanisławem Janią, ks. dziekan proboszcz radziechowski Stanisław Gawlik, Koło Gospodyń Wiejskich i Ochotnicza Straż Pożarna z Wieprza, przedstawiciele miejscowych górników, zespół „Grojcowian” oraz liczni mieszkańcy wsi.


W dniach od 25 listopada do 4 grudnia 2005 r. oo. salwatorianie przeprowadzili po raz czwarty

w historii parafii misje święte.


W 2011 r. pozyskano dla parafii relikwie św. s. Faustyny, które z sanktuarium w Krakowie Łagiewnikach przywieźli w dniu 29 kwietnia ks. proboszcz i Andrzej Biegun. Wprowadzono je uroczyście do kościoła

1 maja podczas mszy św. o godz. 15:00. W tym roku powstał również ołtarz z tryptykiem – trzema obrazami namalowanymi w Łagiewnikach – w części środkowej Miłosierdzie Boże, po bokach z lewej św. s. Faustyna, po prawej św. Jan Paweł II. Poszerzenia lewego ołtarza bocznego pod tryptyk dokonał Piotr Duraj.

W 2011 r. rozpoczęto również budowę kaplicy cmentarnej z chłodnią. W 2012 r. ks. proboszcz Stanisław Jania przeszedł na emeryturę. Zmarł 9 lutego 2014 r. i został pochowany na wieprzskim cmentarzu. Jego następcą - od 25 sierpnia administratorem parafii, a od 20 października 2013 r. proboszczem - został ks. Jerzy Matura, pełniący wcześniej w parafii posługę wikariusza. Od początku swej posługi proboszczowskiej podjął się on wielu prac przy kościele, plebanii i ich otoczeniu, w których

go wspomagało pracą, finansowo i modlitwą liczne grono parafian, darczyńców i dobrodziejów. Ponieważ w tym miejscu nie sposób wszystkich wymienić, zaznaczyć należy, że pełne ich listy wraz

z podziękowaniami były publikowane na bieżąco co tydzień w parafialnej gazetce „Quo Vadis”.

Spośród podjętych zaś przedsięwzięć należy przede wszystkim wymienić:


• Wykonanie bram i ogrodzenia wokół plebanii (wrzesień 2013 r.).
• Remont budynku gospodarczego (październik 2013 r.).
• Wykonanie szaf do zakrystii (2013 r.).
• Ocieplenie plebani (2012).
• Usunięcie 18 pni i korzeni po ściętych drzewach z placu przy kościele na parkingu, ponieważ wypuszczały one odrosty, co nie tylko negatywnie wpływało na estetykę otoczenia kościoła, ale również przeszkadzało w parkowaniu samochodów.
• Uzupełnienie kostki brukowej w miejscach po usuniętych korzeniach, dzięki czemu zyskano nowe miejsca do parkowania.
• Ocieplenie watą sufitu kościoła, zamknięcie kasetonów i ocieplenie ich styropianem i wełną mineralną.
• Zamontowanie w suficie kościoła odpowiedniej wentylacji, która wyciąga zużyte powietrze.
• Wykonanie wykopu między kościołem a plebanią i umieszczenie w nim rur ogrzewniczych.
• Zakup i montaż nowego pieca centralnego ogrzewania na 170 kW.
• Zamontowanie w kościele nowych 10 grzejników.
• Zakup i montaż nowej nagrzewnicy na 120 kW.
• Wmontowanie systemu automatycznego włączania i wyłączania nagrzewnicy i wentylacji kościoła.
• Zamontowanie filtrów powietrza w kanałach wylotowych w filarach kościoła, a także nagrzewnicy, dzięki czemu został wyeliminowany pył w kościele.

• Po odpadnięciu sporego fragmentu tynku z sufitu kościoła zbito osłabiony tynk i cały sufit
pokryto płytami technicznymi, zapewniając bezpieczeństwo wiernych podczas nabożeństw.
• Zamontowanie do drzwi kościoła automatycznych zamykaczy.
• Renowacja schodów przed zakrystią.
• Uzupełnienie nieszczelności w witrażach i wymiana uszkodzonych szyb w oknach kościoła (wrzesień 2014).
• Uzupełnienie fug w zewnętrznej elewacji kościoła.
• Uzupełnienie kamieniem (piaskowcem) dotychczas murowanych cegłą zewnętrznych części elewacji kościoła.
• Piaskowanie zewnętrznych ścian kościoła (2014).
• Przyklejenie daszków w ogrodzeniu kościoła.
• Założenie monitoring kościoła i plebanii.
• Wymalowanie głównego (od zachodniej strony pod wieżą) wejścia do kościoła.
• Uzupełnienie krawężników i naprawienie kratek, przycięcie zieleni i uporządkowanie parkingów przy kościele.
• Wyrównanie ziemi wokół kościoła i przygotowanie projektu ogrodu.
• Ocieplenie plebanii styropianem, na który położono tynki (2015 r.).
• Wymiana 4 okien, remont i ocieplenie dachu, dodanie nowych krokwi, położenie nowej blachy

i założenie nowych rynien na plebanii (maj 2015 r.).
• Zamontowanie śniegołapów na dachu kościoła.
• Budowa drewnianej wiaty przy plebanii.
• Wpisanie kościoła do Rejestru Zabytków Dziedzictwa Narodowego (2014).
• Odnowienie grobu proboszczów na cmentarzu (lato 2014 r.).
• Przerobienie ogrzewania wody na plebanii (wrzesień 2014).
• Zakup i posadzenie 40 róż i magnolii wokół krzyża misyjnego na placu kościelnym (maj 2015).
• Wykonanie instalacji ciepłej wody w kościele (październik 2015 r.).
• Wykonanie nowych mechanizmów do dzwonów (maj 2016 r.).
• Naprawa i konserwacja organów (sierpień 2016 r., grudzień 2017 r.).
• Wykonanie ogrzewania podłogowego w nawie kościoła (2018 r.).
• Prace kamieniarskie przy kościele (maj 2019 r.).
• Odnowienie ławek (lata 2018-2019).


Dzięki ofiarności i fundacjom niektórych parafian powiększyła się także ilość bielizny kościelnej, szat

i ksiąg liturgicznych oraz paramentów. Uregulowano również stan prawny działek należących

do parafii.


Poza pracami remontowymi oraz inwestycjami mającymi na celu unowocześnienie i doposażenie kościoła i plebanii, kontynuowano budowę kaplicy na cmentarzu. W latach 2011- 2013 wybudowano kaplicę w stanie surowym. W czerwcu 2015 r. wykonano instalację wodną. W sierpniu 2015 r. zakończono tynkowanie kaplicy, a we wrześniu wykonano wylewkę. W listopadzie 2016 r. plac wokół kaplicy wyłożono kostką. Latem 2016 r. położono płytki w kaplicy. W 2017 r. wykonano wystrój

jej wnętrza, przygotowując obiekt do sprawowania nabożeństw. Projekty wystroju wnętrza kaplicy,

w tym krzyża, ołtarza, ambony i katafalku, przygotowała Ewa Czarnota i zostały one zatwierdzone przez Wydział Sztuki Sakralnej przy Kurii Diecezjalnej w Bielsku-Białej. Na ich podstawie wykonano krzyż, ołtarz i ambonę oraz elementy kute. Krzyż na kaplicę wykonano w czerwcu 2016) a balustrady

na schodach kaplicy w sierpniu 2017 r.


W dniu 12 marca 2012 r. został założony parafialny zespół muzyczny „Vocatio”. Pomysłodawcą powstania formacji był ks. Matura, a opiekę sprawuje ks. Jan Gałysa. Zespół wniósł nieco świeżości

do mających miejsce w kościele nabożeństw oraz pokazał możliwości parafialnej młodzieży. W 2015 r. zespół koncertował w Biesku-Białej Komorowicach oraz zagrał w studiu diecezjalnego radia „Anioł Beskidów”. Wprowadzano również nowe w parafii formy kultu, które już stały się miejscowymi tradycjami. W dniu 11 listopada 2013 r. z inicjatywy Akcji Katolickiej zapoczątkowano msze za Ojczyznę, odprawiane z okazji Narodowego Święta Niepodległości. Obok kontynuowanej już od 2001 r. Drogi Krzyżowej do cięcińskiej kaplicy na Przegibie-Butorzące, w 2016 r. zainicjowano również Góralską Drogę Krzyżową, która co roku podąża z kościoła najpierw ul. Kościelną, potem ul. Zagórczańską, aby

ul. Żywiecką powrócić do świątyni. W dniu 6 stycznia 2018 r. zorganizowano też pierwszy Orszak Trzech Króli, który wyruszył od szkół w Wieprzu, Bystrej i Brzuśniku do kościoła na uroczystą sumę. W lutym 2018 r. utworzono Różaniec Rodziców za Dzieci pw. św. Antoniego z Padwy. W dniu 28 listopada 2018 r. odbył się również pierwszy Korowód Świętych.


Kościół stał się także miejscem koncertów. Co roku kolęduje w nim w okresie bożonarodzeniowym zespół „Mali Grojcowianie”. Jego śpiew uświetniała też jednokrotnie inne ważne uroczystości, m.in.

w dniu 10 kwietnia 2016 r. 1050 rocznicę chrztu Polski i upamiętnienie św. Jana Pawła II. W dniu

5 października 2014 r. koncert organowy zagrał znany i ceniony muzyk Bartosz Patryk Rzyman. W dniu 17 stycznia 2015 r. w kościele koncertował parafialny zespół „Vocatio”. W dniu 27 grudnia 2015 r. kolędowali znani artyści Marta Pagacz-Janik (sopran) i Łukasz Wielgosz (organy). W dniu 8 stycznia 2017 r. koncertował zespół „Credo” z sąsiedniej Juszczyny. W dniu 3 grudnia 2017 r. odbył się koncert „Muzyka serca i rozumu” w wykonaniu Józefa Brody, Urszuli Mizi i Janusza Kohuta. W dniu 7 stycznia 2018 r. kolędował zaś zespół „Chwila”. W dniu 21 stycznia 2018 r. koncertował żywiecki chór „Akord”.

W dniu 11 marca 2018 r. oratorium „Adoramus Te” wykonał Chór Bielskiego Centrum Kultury

pod dyrekcją Beaty Borowskiej. W dniu 8 lipca 2018 r. koncert „Muzyczne korzenie” zagrał zespół

w składzie: Józef Broda, Janusz Kohut, Urszula Mizia i Waldemar Szczypior. W dniu 30 grudnia 2018 r. odbył się kolejny koncert zespołu „Chwila”, natomiast w dniu 13 stycznia 2019 r. w kościele koncertował Zespół Pieśni i Tańca „ Andrychów”.


W ostatnim pięcioleciu zorganizowano również wiele pielgrzymek, w których uczestniczyły różne środowiska parafialne i młodzież. Pielgrzymowano m.in. do sanktuariów: w Czernej (31 maja 2014 r.),

w Nowym Sączu (18 sierpnia 2015 r.), w Zabawie koło Tarnowa (12 lipca 2016 r.),
w Bielsku-Białej Hałcnowie (wielokrotnie), w Rychwałdzie (wielokrotnie), w Krakowie Łagiewnikach (wielokrotnie), w Kalwarii Zebrzydowskiej (17 września 2016 r.), we Włoszech (9-18 wrzęśnia 2016 r.),

na Jasnej Górze w Częstochowie (13 października 2016 r.), na Krzeptówkach w Zakopanem

(30 maja 2017 r.), w Krzeszowie na Dolnym Śląsku (16-17 września 2017 r.),

w Ziemi Świętej (14-24 lutego 2016 r.;

8-15 października 2016 r.; 21-28 marca 2018 r.), w Rostkowie i Przasnyszu na Mazowszu (9-10 lipca 2018 r.). Zorganizowano również wyjazdy na Jarmarki Bożonarodzeniowe w Wiedniu w Austrii

(17 grudnia 2016 r.; 16 grudnia 2017 r.) i w Dreźnie w Niemczech (2018 r.). Ważnym animatorem parafialnego ruchu pielgrzymkowego był ks. wikariusz Ireneusz Kurkowski.
W dniach 21-28 marca 2015 r. oo. franciszkanie z Rychwałdu – o. dr Bogdan Kocańda, kustosz tamtejszego sanktuarium, i o. Sylwester Miecznik - przeprowadzili po raz piąty w historii parafii misje. W ostatnim dniu misji na placu kościelnym postawiono nowy krzyż misyjny.
W dniu 17 listopada 2015 r. naszą parafie nawiedził peregrynujący obraz Jezusa Miłosiernego

oraz towarzyszące mu relikwie św. s. Faustyny Kowalskiej i św. Jana Pawła II.


W ramach Światowych Dni Młodzieży, które w 2016 r. odbywały się w Krakowie, w dniu 18 lipca parafię odwiedziła grupa pielgrzymów z diecezji Namur w Belgii, wędrująca do Rybnika i Krakowa, a w dniach 19-24 lipca parafia gościła grupę młodzieży z Kolumbii i Peru. Młodzi ludzie nie tylko uczestniczyli

w nabożeństwach, ale również zwiedzili muzeum - były niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny Auschwitz-Birkenau, podziwiali górskie krajobrazy na Pętli Beskidzkiej oraz uczestniczyli w festynie

w Wieprzu.


Ważnym wydarzeniem był również zorganizowany w naszej parafii 5 listopada 2016 r. zjazd kapłanów

z rocznika ks. wikariusza Jana Gałysy, którzy przyjęli święcenia prezbiteriatu w dniu 4 czerwca 2005 r.
W 2016 r. odbyła się peregrynacja obrazów Jezusa Miłosiernego wśród rodzin należących parafii.

W latach 2016-2018 w marcu zostały z inicjatywy ks. Ireneusza Kurkowskiego zorganizowane Dekanalne Kursy Lektorskie, których uczestnicy po zakończeniu kursu otrzymywali ministrancki stopień lektora.


W dniach 1-7 maja 2017 r. parafię nawiedził peregrynujący po diecezji bielsko żywieckiej obraz Matki Boskiej Solidarności oraz relikwie bł. ks. Jerzego Popiełuszki. Wydarzenie to miało związek z organizacją przez podbeskidzką „Solidarność” XXXV Ogólnopolskiej Pielgrzymki Ludzi Pracy na Jasna Górę.
Kontynuując tradycje kultu maryjnego w parafii, w dniu 13 czerwca 2017 r. na prośbę parafian i Róż Różańcowych zainicjowano Nabożeństwo Fatimskie, dzień później zaś, przy okazji bierzmowania,

ks. biskup ordynariusz bielsko-żywiecki Roman Pindel poświęcił figurę Matki Boskiej Fatimskiej, przeznaczoną do jeszcze nie w pełni gotowej wówczas kaplicy cmentarnej.


W dniu 1 listopada 2017 r., w święto Wszystkich Świętych, w imieniu biskupa Romana Pindla pobłogosławił ks. dr Marek Studenski, wikariusz generalny diecezji bielsko-żywieckiej. Dla kaplicy ustanowiono tytuł Matki Boskiej Fatimskiej. Po poświęceniu kaplicy przeniesiono do niej z kościoła nabożeństwa fatimskie.


W dniu 1 maja 2019 r. sprowadzono do parafii relikwie bł. ks. Jerzego Popiełuszki. Zostały one wprowadzone uroczyście do kościoła podczas mszy o godz. 12:00. Relikwie przywieźli z Białegostoku

i wnieśli do kościoła członkowie rodziny męczennika – siostra Teresa Boguszewska i brat Józef, który przybył na uroczystość wraz z żoną Alfredą. Aktu instalacji relikwii w świątyni dokonał ks. biskup Roman Pindel. Poświęcił on również ołtarz boczny - „Ołtarz Solidarności” - z portretem bł. ks. Popiełuszki, namalowanym przez Dariusza Słotę.


W dniu 25 maja 2019 r. święcenia diakonatu przyjął kleryk Wyższego Seminarium Duchownego Salwatorianów w Bagnie koło Wrocławia i nasz parafianin Stanisław Biegun. Święceń udzielił mu

w kościele pw. śś. Judy Tadeusza i Antoniego Padewskiego w Obornikach Śląskich biskup ordynariusz witebski (Białoruś) Aleh Butkiewicz.

bottom of page